"κι αυτό θα περάσει" [σ' αυτό είμαι σίγουρη]

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ

9 λεπτά ·

Το δημοψήφισμα είχα στο νου μου και την επόμενη μέρα πώς θα μας αναγνώριζα έτσι όπως θα είχαμε γίνει: άλλοι. Να όμως που δεν χρειάστηκε, και δεν θα χρειαστεί υποθέτω, ξύπνησα σήμερα και δεν μας αναγνώρισα. Όλοι είχαμε γίνει ο άγνωστος εαυτός μας. Πάντοτε τον φοβόμουν τον Ιούλιο: παντρεύτηκα, τράκαρα, όποιος δικός μου αυτό τον μήνα πέθαινε ή δεν πέθαινε, σήμερα όμως Καλώς τον του λέω, έχω κι εκείνη την εγγενή διαστροφή ν' αντέχω στα δύσκολα και στ' αλλόκοτα (μετά καταρρέω) αλλά αυτή τη φορά το σοκ είναι παρόν θέλω δεν θέλω. Πού είναι "τα πρόσωπα" που φορούσαμε; το πρώτο που έφυγε ήταν "οι μάσκες" μας. Κι όπως και να το κάνεις κι αυτό είναι ένα κέρδος. Είπαμε, στα δύσκολα, στην πτώση, στην ήττα ό,τι μας απέμεινε αυτό ήταν το αληθινά δικό μας. Και οι φίλοι. Δόξα τω Θεώ γνώρισα προσωπικές πτώσεις και φτάσαμε έως εδώ σοφοί, ΜΑΖΙ και λαβωμένοι.
Συνεχίζοντας με εκείνο που είμαστε. Εκείνο ποτέ του δεν πέφτει σαν χάρτινη μάσκα, δεν φεύγει. Α ναι "κι αυτό θα περάσει" [σ' αυτό είμαι σίγουρη]

Μου αρέσει! · Σχολιάστε · Κοινοποιήστε